Onderschat niet wat een mooi liedje doet (deel 2)

Rondom De Sprengen 27 mei 2025

Iedere generatie heeft eigen favoriete muzieknummers. Dat is te merken bij de muziek die ten gehore wordt gebracht in afscheidsbijeenkomsten bij uitvaarten. Waar oudere generaties met nostalgie luisteren naar ‘The Sound of Silence’ (1966) van Simon & Garfunkel of naar ‘Het Dorp’ (1974) van Wim Sonneveld, gaan volgende generaties voor nummers als ‘Hallelujah‘ (1984) van Leonard Cohen, ‘Afscheid van een vriend’ (1992) van Clouseau of ‘Beautiful day’ (2000) van U2. Ook muzieknummers als ‘De Weg’ (2005) van Guus Meeuwis‘ of ’Make you feel my love’ (2008) van Adele, worden met gepast enthousiasme uitgekozen. Ik denk dat uzelf ook vrij makkelijk wat muzieknummers zou weten. Nummers die je goed doen, onder verschillende omstandigheden, bij vreugde en verdriet.

Bovengenoemde nummers komen voor in verschillende lijsten van veel gedraaide muziek bij uitvaarten. Daarnaast worden vaak meer persoonlijk dierbare nummers gekozen. Bijvoorbeeld het nummer van de openingsdans op de bruiloft van de overledene of een zomerhit die vaak beluisterd en meegezongen werd op vakanties en herinneringen oproept aan de zorgeloze periodes in het leven.

Ik keek naar de documentaire uit 2024 ‘Muziek als troost’, over de verhalen van nabestaanden van overledenen 10 jaar na de ramp met vlucht MH17. Nabestaanden verwoorden in die documentaire met name de rol van muziek in hun leven na de ramp. Een vader vertelt over z’n drie dochters die samen met z’n ex-partner omkwamen bij de ramp. De dochters waren destijds 7, 10 en 12 jaar. Ze zouden nu in een hele andere fase in hun leven zitten. Het is fijn en troostend voor hem als de vriendinnen van destijds nog regelmatig op bezoek komen. Als een muzieknummer van de afscheidsdienst samen nog weer beluisterd wordt, voelen ze hun verdriet weer terugkomen en ze voelen dat Sophie, Fleur en Bente voortleven.

Een man die z’n zoon en schoondochter verloor bij de ramp, speelt nog regelmatig op de gitaar van z’n zoon, vaak ‘s nachts als hij niet kan slapen en veel aan hem moet denken. En dan heeft hij het gevoel dat hij er nog is. Hij zegt daarover: “Muziek is helend voor me, muziek is de beste therapie die je kan hebben”. Zijn zoon was een grote fan van Bob Marley. Samen met muzikale vrienden speelt vader die muziek van z’n zoon nog vaak en dat roept nog steeds veel herinneringen op. ”Zoals in die muziek, zo stonden mijn zoon en mijn schoondochter in het leven”, zegt hij. Hij voelt dat met name bij het nummer ‘Three little birds’, wat werd gedraaid in de afscheidsbijeenkomst in het crematorium: 

Don’t worry about a thing,
cause every little thing gonna be all right.

Maak je nergens zorgen over,
want zelfs het kleinste ding gaat goed komen.