Eenvoud is het mooiste wat er is (deel 2)

Rondom De Sprengen 28 oktober 2025

In gesprekken met naasten na een overlijden en in afscheidsbijeenkomsten met terugblikken op iemands leven, wordt vaak genoemd dat er veel plezier gehaald werd uit eenvoudige, spontane dingen.

Weet je nog van die fietstochtjes met elkaar en met het kleinkind in het kinderzitje voorop de fiets? Met onderweg op een bankje het smikkelen van zelf meegenomen boterhammen en het drinken van koffie uit een thermoskannetje.

Weet je nog van die keer op die zomeravond jaren geleden dat we als vrienden niet gepland ongedwongen bij elkaar kwamen, waarbij allerlei verhalen naar boven kwamen en we zo enorm gelachen hebben?

Weet je nog van de lol tijdens de afwas in dat vakantiehuisje zonder vaatwasser, waarbij we elkaar beplakten met grote dotten afwasschuim?

Weet je nog dat opa op z’n krakkemikkige fiets zonder licht ’s avonds laat nog z’n kleinkind een cadeautje kwam brengen voor de verjaardag?

In onze hectische wereld met allerlei vreselijke en schokkende gebeurtenissen, kunnen wij, en kon onze dierbare overledene, gelukkig terugvallen op het plezier en de troost die we vinden en vonden in soortgelijke voorbeelden als hierboven genoemd. We tellen onze zegeningen. Niet dat we onze ogen moeten sluiten voor alle ellende. Misschien kunnen we soms de moed opbrengen onze mond open te doen tegen onrecht.

In m’n vorige column (van 30 september) vertelde ik over de kijk op het leven van schrijfster en theologe Maria de Groot, die al sinds ruim 40 jaar een teruggetrokken bestaan leidt in een Fries dorp. Ze zegt: “Een mens wordt in het leven geworpen, daar heb je geen zeggenschap over. Daarna duurt het heel lang voordat je een beetje begrijpt waar je bent en wat er van je verwacht zou kunnen worden, omdat je veel door anderen opgelegd krijgt hoe je moet leven. Als je dat dan herkent, kan dat heel verwarrend zijn en denk je: wat moet ik hier allemaal mee? Wanneer kom ik aan “echt” leven toe?”

Is je dierbare overledene aan “echt” leven toegekomen? En wat is “echt” leven eigenlijk? En waar zat dat dan in? In welke dingen? In welke contacten, belevenissen en ervaringen? In welke vriendschappen, in welk gevoel van verbondenheid met mensen?

En tot slot: Van welke (eenvoudige) dingen kun jij veel genieten? Wat vind jij het mooiste wat er is? Wanneer kom jij aan “echt” leven toe?