Uit liefde voor mama

Samen met opa, oma en twee kleinzoons van 8 en 10 jaar sta ik op de parkeerplaats van de begraafplaats. De afgelopen dagen zijn ze door een achtbaan van emoties gegaan.

De dochter van opa en oma en alleenstaande moeder van die twee mannetjes is totaal onverwacht overleden.

Het is een mooie dag. Het is de bedoeling dat we vandaag een graf uit gaan zoeken.
De medewerker van de begraafplaats komt ons halen met een golfkarretje. Dat vinden de jongens helemaal leuk. De meneer legt uit wat we gaan doen, we stappen in en rijden de begraafplaats over.
Eerst naar een nieuwer gedeelte waar hofjes gemarkeerd worden door heggen. De meneer geeft aan waaruit gekozen kan worden. Het is duidelijk dat het een plekje in de zon moet worden, want “mama houdt erg van in de zon liggen”.
Dan rijden we naar een ander deel van de begraafplaats en horen daar welke mogelijkheden er zijn. Het is een open veld, aan de rand van de begraafplaats, met een bomenrij langs de kanten en hier en daar een alleenstaande boom. De jongens rennen, spelen tikkertje, zien een bankje, ploffen neer en kiezen in dit deel het graf voor hun moeder.

Samen met oma aanschouw ik het geheel, terwijl opa het gesprek met de jongens aangaat, zodat ze er zeker van zijn dat ze de juiste plek hebben gekozen.
Tranen lopen over de wangen. “Dit wordt het graf van hun moeder” zegt oma…. “En ook het graf van jullie dochter”: zeg ik. Het is zo oneerlijk, het is zo plots gestopt.

De emotie is in ieder moment voelbaar. Tegelijkertijd maken de jongens het draaglijk door hun praktische manier van denken en doen. Natuurlijk is er bij hen ook verdriet, maar die lading komt (gelukkig) niet zo binnen als bij ons volwassenen.
De medewerker van de begraafplaats rijdt ons met het karretje terug naar de parkeerplaats. De jongens bedanken hem en we gaan in onze eigen auto’s.

Zo zou het niet mogen gebeuren…met nog een heel leven voor je en je moeder op zoveel momenten zo nodig te hebben, een graf voor haar te moeten uitzoeken. Het is een plek geworden die met liefde en zorg is uitgekozen en waar de liefde voor mama voelbaar blijft.Goed dat de jongens hierbij betrokken zijn en in het proces van verwerking iets belangrijks hebben mogen meebeslissen.

Voor plaatsing is toestemming door de familie gegeven.